به نقل از «جام جم آنلاین»

امید غزه به هنر مقاومت

تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۶۲۷۸۹

  هر انسانی در جای جای جهان با توجه به فجایعی که میزان آن هر لحظه بیشتر می‌شود، احساس مسئولیت می‌کند و به نظر می‌رسد بار مسئولیتی که هنرمندان روی دوش خود احساس می‌کنند، بیشتر است. هر هنرمندی که دردمند و آشنا به آلام انسا‌ن‌های جنگ زده باشد، می‌کوشد با خلق یک یا چند اثر، پیام همدلی خود را به مردم جنگ زده برساند و در دل‌شان بذر امید بکارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نادر قشقایی، یکی از این هنرمندان است که آثار مجسمه‌‌سازی‌اش برنده جایزه اول مسابقات این رشته در ارتباط با مبارزان انتفاضه فلسطین شده و سال‌هاست که در این زمینه فعال است. همچنین اثر این مجسمه‌ساز با موضوع انتفاضه این روزها در میدان فلسطین تهران پیش روی مخاطبان است، ضمن این‌که قشقایی ساخت تندیس سردار شهید حاج قاسم سلیمانی را نیز در کارنامه دارد. همه اینها بهانه‌ای شد با این مجسمه‌ساز به گفت‌وگو بنشینیم و تا بدانیم هنرمندان چگونه و به چه شکلی می‌توانند در این میان تأثیرگذار باشند.

 با توجه به این‌که شما هنرمند فعالی در حوزه مقاومت مردم فلسطین هستید، فکر می‌کنید در پی حملات اسرائیلی‌ها و بمباران شهر غزه در فلسطین و تشدید شرایط سخت جنگ، نقش و وظیفه هنرمندان چیست؟
وظیفه تمام مردم جهان است که به این اتفاقات واکنش نشان دهند و فقط مختص هنرمندان نیست. به‌طور طبیعی من نیز مخالف جنگم و مطمئنم شبیه اتفاقی که در فلسطین روی داده به اشکال دیگری در کشورهای دیگر افتاده است. سرچشمه این اتفاقات را خود صهیونیسم می‌دانم و معتقدم در این جریان تمام مردم جهان عکس‌العمل باید نشان دهند و کاری کنند تا مانع جنگ‌هایی شوند که باعث و بانی آن سرمایه‌داران صهیونیست‌ هستند. به هرحال باید برای رسانه‌ها مشخص شود چه کسانی به این قضایا دامن می‌زنند، چون اتفاقات موازی می‌افتد که بعضی‌ها موضعی اشتباه را مقابل این اتفاقات می‌گیرند. بنابراین نیازمند روشنگری در تمام ابعادیم تا حقایق برای جوانان و کسانی که شاهد این قضایا هستند، مشخص شود. باید فکر کنیم که انگار خانواده خودمان هستند که زیر این بمباران، ویرانی و سیاست شوم، قرار گرفته‌اند.
 فکر می‌کنید هنرمندان در این شرایط چه آثاری می‌توانند خلق کنند که نوعی حس همدردی با مردم فلسطین ایجاد کند؟
به دلیل این‌که هنرمندان با احساسات خود بیش از هرکس دیگری درگیرند، تأثیر این اتفاقات جنگ فلسطین روی هنرمندان بیشتر است. معمولا هنرمندان در خلق آثاری در حوزه مقاومت و جنگ شرکت می‌کنند؛ چنانچه در جنگ جهانی دوم پیکاسو با کشیدن تابلوی ضد جنگ «گرنیکا» کار شاخص و زیبایی انجام داد و الان این اتفاق به شکل و مضامین دیگری از طرف صهیونیست در حال شکل‌گیری است. من تمام ماجراهای هولوکاست و اتفاقات آلمان که زمینه سرمایه‌داری و صهیونیست را به وجود آورده می‌دانم. چه بسا تمام ابرقدرت‌ها و سازمان‌هایی مانند سازمان ملل که حقوق بشر را در رأس کار خود می‌دانند، هیچ‌کدام عکس‌العملی نشان ندادند و نرفتند داخل غزه تا شاهد باشند چه کشتاری علیه مردم اتفاق می‌افتد. به عبارتی، مشخص است چه ابرقدرت‌هایی از این جریان سود می‌برند و چرا دوباره در حال باز کردن مسیرهایی هستند که جنگ خانمانسوز دیگری در کل جهان اتفاق بیفتد. هم شما و هم ما می‌دانیم که این منافع به دست صهیونیست‌هاست. وقتی تمام این جوانب را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم ریشه این اتفاقات به دلیل وجود سرمایه‌دارانی است که جهان صهیونیست از آن حمایت می‌کند و تمام این کارها بخشی از بدهکاری است که بسیاری نسبت به اسرائیل دارند و باید بدهی خود را به این شکل پرداخت کنند.
 مشهورترین کار شما مجسمه مشهور میدان فلسطین است، چه شد که این مجسمه را ساختید؟
ماجرا به فراخوانی برمی‌گردد که برای ساخت یک المان در میدان فلسطین داده شد. پیش از آن سازه‌ای شبیه مسجدالقصی در میدان گذاشته بودند که چندان زیبا نبود و شهرداری و حتی مسئولانی که موضوع فلسطین را دنبال می‌کردند از آن رضایت نداشتند. فراخوانی برای ساخت المان جدید داده شد و کار من از بین همه طرح‌ها برای ساخت انتخاب شد.  مجسمه میدان فلسطین چه ویژگی‌ای داشت که آن را متفاوت می‌کرد؟
تا پیش از آن و به‌خصوص در دوره پهلوی مجسمه‌ها را روی سکو و در محلی بلند قرار می‌دادند اما پیشنهاد دادم المان میدان فلسطین که در آن چند مبارز هست در سطحی قرار بگیرد که مردم بتوانند با آن ارتباط بهتری برقرار کنند. در آن زمان چند مدرسه پسرانه در اطراف میدان فلسطین بود و دوست داشتم بچه‌ها بتوانند راحت با نماد میدان فلسطین از نزدیک ارتباط پیدا کنند.
 شما به‌عنوان هنرمند و منتقد حوزه مجسمه سازی فکر می‌کنید آثاری که در حوزه مقاومت است، باید چه ویژگی‌ها و مؤلفه‌هایی داشته باشد و با توجه به تحولات اخیر فلسطین چه تغییراتی در این آثار رخ می‌دهد؟
تولید آثار در حوزه مقاومت فلسطین و غزه نباید مقطعی باشد و مثل تمام مسائلی که پیرامون جریان‌های فکری شکل می‌گیرد، باید تداوم داشته باشد اما آن آثار معمولا تأثیر خود را می‌گذارد؛ چه بسا هنرمندان این آثار را به نفع مردم مظلوم غزه با رعایت مؤلفه‌های هنری به شکلی غیر مستقیم، غیر شعاری و فاخر ارائه می‌دهند. بنابراین هنرمندان تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا به نقطه تأثیرگذاری لازم برسند و من و دیگر عزیزان کنارشان هستیم تا بتوانیم این وظیفه انسانی خود را انجام دهیم. فکر می‌کنم شما به‌عنوان رسانه باید از تمام کشورها درخواست کنید که آگاه باشند و روشنگری کنند، چون بخشی از نقشه‌ شکل گرفته، از زمان‌های دور در خاورمیانه با شروع جنگ هشت ساله بوده است و حالا هم شاهد اتفاقات دیگری در فلسطین هستیم. امیدوارم با روشنگری شما به‌عنوان رسانه، این اتفاق را به گوش جهانیان برسانیم و آنها نیز از این اتفاق شوم در حال وقوع عبرت بگیرند.
 شما می‌دانید که آثار زیادی با محوریت مظلومیت فلسطین خلق شده اما امروز به نظر می‌رسد بعد از عملیات طوفان الاقصی رویکرد آثار هنری به شیوه‌ای است که اقتدار فسلطینیان را بیش از پیش باید نشان دهد. نظر شما در این رابطه چیست؟
متأسفانه تأثیر بد جنگ روی کودکان و زنان زیاد است و مردم در حال کشته شدن هستند. بنابراین قدرت مردم غزه باید به شکل دیگری نمایش داده شود که برای‌شان امیدبخش باشد و بدانند در پیرامون این قضیه مردمی هستند که ظلم را می‌بینند و دوست دارند به آنها امید بدهند، زیرا ظلم پایدار نمی‌ماند و مردم پیروز می‌شوند. سازمان ملل دائم می‌گوید بیایید آتش بس را برقرار کنید تا حداقل مردم از گرسنگی نمیرند و بچه‌هایی که زیر آوار ماندند یا در صف‌های طولانی هستند، سعی می‌کنند رزقی به دست بیاورند و این ماجرا شبیه جنگ تحمیلی ماست که مردم مقابل تمام ابرقدرت‌ها ایستادند و درست نیست که به مردم کشورهای دیگر این‌گونه ظلم شود و ما کاری برای‌شان انجام ندهیم.
 در آثار تجسمی مرتبط با غزه در حال حاضر کمک گرفتن از فناوری و هوش مصنوعی خیلی تعیین کننده شده است و فکر می‌کنید استفاده از فناوری تأثیر منفی دارد یا مثبت؟
این بستگی به ایده و دیدگاهی دارد که آن هنرمند می‌خواهد از آن راه، اثر خود را خلق و به آن دست پیدا کند، چون فناوری هم بخشی از هنر و ابزاری است که در مجموعه آثار دنیا از آن استفاده می‌شود. بنابراین، نوع استفاده از تکنولوژی خیلی مهمتر از به کار بردن آن است که برای هنرمندان تنها نوعی ابزار محسوب می‌شود.

مجسمه مقاومت برای مردم غزه
اثر مقاومت تازه‌ترین اثر نادر قشقایی است که پس از طوفان‌الاقصی و جنایت رژیم‌صهیونیستی در غزه ساخته است. این مجسمه از جنس ورق آهن و ورق برنج گلانس در اندازه ۴۲×۱۲×۹ است و تفسیر کلی آن براساس شرایط انسان امروز است و با این‌که آماج ترکش‌های مختلف قرار گرفته، باصلابت و ایستادگی در مقابل ضربات دشمنان، مقاومت کرده و نه تنها هر گلوله و ترکشی آسیبی به او نمی‌رساند بلکه طلایی درون او تازه نمایان می‌شود‌.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: مردم غزه جنایات رژیم صهیونیستی فلسطینی مجسمه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۶۲۷۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بخش خصوصی؛ امید ایران توانمند

بررسی شعارهای سال نشان می‌دهد در ۱۷ سال گذشته ۱۶ سال با محور مستقیم در اقتصاد همراه بوده و همین موضوع حاکی از آن است که ایران از نظر جایگاه اقتصاد هنوز به نقطه مطلوب نرسیده و نیازمند کار اساسی بیشتر در این زمینه است. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، در طول سال‌های گذشته یکی از محورهای مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی، اقتصاد بوده است. بررسی شعارهای سال نشان می‌دهد در 17 سال گذشته 16 سال با محور مستقیم در اقتصاد همراه بوده و یک دهه نیز صراحتا به تولید اشاره شده است. همین موضوع نشان می‌دهد ایران از نظر جایگاه اقتصاد هنوز به نقطه مطلوب نرسیده و نیازمند کار اساسی بیشتر در این زمینه است.

آن‌طور که کارشناسان می‌گویند، دولت‌ها اقدامات را کوتاه‌مدت می‌بینند و اسناد بالادستی را خیلی در انجام امور به کار نمی‌گیرند. یکی از اقداماتی که دولت‌ها باید در راستای آن تلاش کنند، توانمندسازی بخش خصوصی است. امسال نیز همانند سال‌های گذشته نام اقتصادی با محوریت تولید نام‌گذاری شده که ملزومات رسیدگی به آن را بررسی کرده‌ایم. 

1403 سال جهش تولید با مشارکت مردم نام گرفت تا نقشه‌راهی باشد برای قوای سه‌گانه، بخش‌خصوصی و فعالان اقتصادی و تجار. از ابلاغ اصل 44قانون اساسی تاکنون نزدیک به دو دهه می‌گذرداماهنوزاین موضوع به‌صورت کامل اجرا نشده و برخی شرکت‌ها واگذار شده‌اند اما مدیریت آنها در اختیار دولت است. در مردمی‌سازی اقتصاد،هدف ایجاد یک بسیج عمومی به‌منظور مشارکت‌دادن و مسئولیت‌گرفتن مردم در اقتصاد ملی است. بسیج عمومی زمانی شکل می‌گیرد که یک ایده‌ کلان سیاسی و گفتمان وابسته به آن از سوی دولت مطرح شود. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، دولت باید یک برنامه‌ کلان و نقشه‌ جامع داشته باشد. این برنامه‌ کلان ضمن روشن‌کردن جهت حرکت و تصویرسازی از آینده، اولا نوعی دعوت مردم به پذیرش مسئولیت در اقتصاد است و سرمایه‌های عمومی و اراده‌های مردمی را به خود جذب می‌کند. ثانیا همگرایی و هماهنگی در ساختار اداره‌ جامعه را شکل داده و به نحوی دولت را بازسازی می‌کند. در فقدان چنین طرحی، هر عملی صرفا به پراکنده‌کاری کورکورانه منجر خواهد شد.
     
اقتصاد دولتی و اقتصاد بازاری!
مسأله‌ مشارکت مردم در اقتصاد اساسا متفاوت از دو نگاه افراطی «اقتصاد دولتی» و «اقتصاد بازاری و آزادسازی اقتصادی» است و نباید آن‌ را به مواردی همچون خصوصی‌سازی و آزادسازی تقلیل داد؛ بلکه باید توجهات را به وضعیت اقتصاد ملی ایران (وضع موجود) و هدف برآمده از ایده سیاسی دولت (وضع مطلوب) معطوف کرد. رهبر معظم انقلاب اخیرا در 15 فروردین امسال در واکنش به این تصور نادرست، بیان داشتند: «دولت در مسائل اقتصادی، ستادی عمل کند، هدایت کند، در مسأله آمایش سرزمینی، مسأله‌ نوع فعالیت اقتصادی که باید هرجا انجام بگیرد، نظارت کند، مراقبت کند که تخلفی به وجود نیاید. عامل هم مردم [باشند]. مردم هم عمل اقتصادی را انجام بدهند؛ یعنی تفکیک بین وظایف دولت و وظایف مردم.»
     
مردمی‌سازی اقتصاد
میلاد بیگی، کارشناس اقتصادی درباره مردمی‌سازی اقتصاد می‌گوید در خصوصی سازی  دولت ابتدا باید به بخش ذاتی خود که نظارت و تنظیم گری است بپردازد و بعد سراغ خصوصی سازی برود. همچنین قوای دیگر نیز باید دراین مسیر همراه بخش اجرایی باشند.بنابراین پیش‌نیاز مردمی‌سازی این است که دولت خود را ذیل یک ایده سیاسی بازیابی کرده و بر اساس آن مسئولیت‌های خود را بازتعریف کند. حتی انجام وظایفی همچون«نظارت» و«تنظیم‌گری» که از مسئولیت‌های مهم دولت در اقتصاد هستند نیز نیازمند دولتی است که بداند چه چیزی می‌خواهد و بر اساس آن بنا دارد اراده‌های عمومی جامعه را به چه سمتی معطوف کند.همچنین ابزارهای سیاست‌گذاری و جهت‌دهی رافراهم کرده باشد.سوم این‌که امکان نظارت بر این فرآیندها را نیز در خود شکل داده باشد. چنین دولتی از قضا دولتی بسیار مقتدر با مسئولیت‌های فراوان است. از همین رو مشارکت‌دادن مردم در اقتصاد و گذار از تصدی‌گری دولتی به تنظیم‌گری و نظارت، نباید به معنای شانه ‌خالی‌کردن دولت از مسئولیت‌های ذاتی خود و تضعیف دولت باشد. به عبارت دیگر مردمی‌سازی به معنای کنار گذاشتن دولت نیست، بلکه دقیقا به معنای «احیای دولت قوی» است.
     
توانمندسازی عمومی 
به‌منظور حضور هرچه بیشتر مردم در اقتصادملی لازم است مردم یا به تعبیری بخش خصوصی توانمند در ایران شکل بگیرد تا امکان مسئولیت‌پذیری هرچه بیشتر دراقتصاد را داشته باشد. هرچند تاکنون ظرفیت‌های خوبی در بخش خصوصی ایران شکل گرفته اما در نسبت با نقشی که بخش خصوصی باید در ایران آینده ایفا کند، اندک است.
     
اجتناب از برداشت‌های اشتباه 
دولت قوی، دولتی است که با درس‌آموزی از تجربیات گذشته و اجتناب از برداشت‌های اشتباه در مورد «مشارکت مردم در جهش تولید» به تکرار سیاست‌های اشتباه نمی‌پردازد؛ چراکه آزموده را آزمودن خطاست.  برخی دولت‌ها اشتباهات زیادی در بخش اجرا از رهنمودهای رهبری داشتند. به‌عنوان نمونه می‌توان به تکه‌تکه‌کردن بخش‌های مختلف زنجیره‌های ارزش تحت عنوان مشارکت عمومی اشاره کرد. یکی از اشتباهات مهم در مورد مشارکت‌ مردم در اقتصاد این است که وجود واحدهای بزرگ اقتصادی در تناقض با اقتصاد مردمی درک شود و تبدیل واحدهای بزرگ و بهره‌ور اقتصادی به کارگاه‌های متعدد در دستورکار قرار گیرد. در شرایط کنونی در بسیاری از حوزه‌ها، ساختار اقتصادی به نحوی است که با واحدهای تولیدی بسیار کوچک و پراکنده مواجه هستیم؛ واحدهایی که بسیار آسیب‌پذیر هستندوبه‌دلیل عدم امکان دستیابی به صرفه‌های مقیاس، توان عمیق‌شدن در زنجیره‌های ارزش را از کشور سلب می‌کنند. در چنین شرایطی حرکت به سمت تکه‌تکه‌کردن بخش‌های مختلف زنجیره‌ ارزش در ایران اشتباهی بزرگ است. این تلقی که «منظور از مشارکت عمومی، خرد کردن سهام شرکت‌ها میان مردم است» نیز صحیح نیست؛ چراکه عموما به‌دلیل امکان‌ناپذیر بودن تجمیع سهم‌های خرد در شرکت‌ها، یا با تداوم نقش‌آفرینی دولت در اداره آن بنگاه‌ها مواجه خواهیم شد یا باید شاهد آشفتگی در اداره‌ این بنگاه‌ها باشیم.

ممنوعیت خصوصی‌سازی کورکورانه
یک آفت بزرگ در مواجهه با مردمی‌سازی در دوره‌های وجود کسری‌های بودجه برای دولت، گرایش به خصوصی‌سازی صرفا با هدف رد دیون دولت و تامین کسری بودجه، بدون توجه به پیش‌نیازها و ضرورت‌های واگذاری شرکت‌های دولتی است. متاسفانه در دو دهه‌ گذشته به‌کرات این اتفاق افتاده و ثمره‌ خصوصی‌سازی از یک سو خلع‌ید دولت و خالی‌شدن دولت از ابزارها و از دیگر سو، عدم تغییر محسوس کارآمدی و بهره‌وری در اداره شرکت‌ها و حتی گاه از بین رفتن ساختار سرمایه‌ بنگاه‌ها بوده است. همان‌طور که پیشتر اشاره شد، واگذاری شرکت‌های دولتی نباید با نگاه شانه‌ خالی‌کردن دولت از مسئولیت و از روی ناچاری باشد. این تلقی ساده‌انگارانه است که صرفا با واگذاری شرکت‌های بزرگ از سوی دولت به بخش خصوصی، بدون آن‌که دولت توان تنظیم‌گری و نظارت را در خود ارتقا داده باشد و شکل جدیدی از مسئولیت را پذیرفته باشد، وضعیت شرکت‌های دولتی بسامان خواهد شد.آن‌طور که فعالان بخش خصوصی می‌گویند، تجار قابل تحریم نیستند و اگر جنسی را بفروشند، پول آن را می‌آوردند اما در مراودات دولت‌ها این‌گونه نیست و تحریم‌های بانکی و تجاری می‌تواند تاثیر داشته باشد.

منبع: جام‌جم

انتهای پیام/